Padrão – Sinais do Tempo / Padrão – Znaki czasu

 Padrão – Sinais do Tempo  / Padrão – Znaki czasu

©Andrzej Philips

Padrão – Sinais do Tempo    Aos portugueses que ergueram colunas de pedra   No cabo onde a onda rói a rocha,  ergue-se um poste – não sagrado, só de granito.  Esculpido tem o brasão, a data e a glória,  que "O mar sem fim é nosso, já navegado".    Diogo Cão, Bartolomeu, Gama –  nomes que no sal se dissolveram.  Pessoa chora: "Lágrimas na lama  quantas as águas que esse poder podre atravessaram."    E Camões canta: "Vede como são altivos!  A obra imperfeita, mas a alma – divina."  Só o vento uiva no berbigão, como em túmulo,  e a areia sussurra: "Ó mar salgado!"

Padrão – Znaki czasu   Portugalczykom, którzy stawiali Kamienne Słupy    Na przylądku, gdzie fala gryzie skałę,  stoi słup – nie święty, tylko z granitu.  Wyryli herb, datę i chwałę,  że "Morze bez końca jest nasze, przepłynięte".    Diogo Cão, Bartolomeu, Gama –  imiona, co w soli się skruszyły.  Pessoa płacze: "Łez tyle w szlamie,  ile wód przepłynęło pod tą mocą zgniłą."    A Camões śpiewa: "Patrzcie, jak dumni!  Ich dzieło niedoskonałe, a dusza – boska."  Tylko wiatr wyje w muszli, jak w trumnie,  i piasek powtarza: "Ó mar salgado!"